معنی سک کته - جستجوی لغت در جدول جو

سک کته

انقباض ناگهانی و غیرارادی عضلۀ دیافراگم که به صورت صداهای پی در پی از حلق خارج می شود
زغنگ، هکچه، سچک، هکک، فواق، اسکرک، سکیله، اشکوهه، هکهک

فرهنگ فارسی عمید

یک ته

(یَ / یِ تَهْ)

یک لا. یک تو. یکتا. (یادداشت مؤلف). رجوع به یک تهی و یکتا شود

لغت نامه دهخدا

سکرکه

(سُ کُ کَ / کِ)

شرابی که از ارزن سازند. (آنندراج) (برهان). شرابی مر حبشه را که از ارزن گیرند. لغت حبشی است. معرب آن سقرقع. (منتهی الارب). نبیذ اهل حبشه. (بحر الجواهر)

لغت نامه دهخدا

کتکته

(رَ)

نرم رفتن یا گام نزدیک نهاده شتافتن، نرم خندیدن و هو دون القهقهه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، بانگ کردن شوات: کتکت الحباری. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کلکته

(کَ کَ)

نام شهری است معروف که فی الحال دارالامارۀ دولت انگریز (انگلیس) است. وجه تسمیۀ کلکته آن است که کالی نام بتی است و به زبان بنگله (بنگال) کتابمعنی صاحب است، به مرور ایام و به تغییرات السنه یای حطی از میان ساقط گردیده. (آنندراج). شهر و بندر معروف هندوستان، واقع در خلیج بنگال و رود ’هوگلی’ یکی از شاخه های رود خانه گنگ. این بندر مرکز بزرگ بازرگانی، بافندگی فلزکاری، کشتی سازی و محصولات شیمیایی کشور جمهوری هند است. (ازفرهنگ فارسی معین). شهری در هند و مرکز دولت بنگال غربی است که برکنار رود. هوگلی واقع شده و 4641800 تن سکنه دارد. این شهر یکی از مراکز عمده تجارت در جهان است و موزۀ بزرگ هند در آنجا است. (از لاروس)

لغت نامه دهخدا

سکاته

(سُ تَ)

خاموشی دراز، آنچه خاموش گرداند کسی را. (منتهی الارب). رجوع به سکات شود

لغت نامه دهخدا

سکسکه

(سَ سَ کَ / کِ)

سستی. (آنندراج) (منتهی الارب) ، دلاوری. (آنندراج) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سکسکه

(سِ سِ کَ / کِ)

فواق. هکه. صدایی که در اثر گرفتگی غذا از گلو برآید. اسکرک. اسکچه. صوتی که پیاپی از گلو برآید بی قصد و اختیار.

لغت نامه دهخدا

یک کسه

(یَ / یِ کَ سَ / سِ)

یک کس. منسوب به یک کس. به وسیلۀ یک کس. ازآن یک کس:
خارخار حسها و وسوسه
از هزاران کس بود نی یک کسه.
مولوی

لغت نامه دهخدا

یک کله

(یَ / یِ کَلْ لَ / لِ)

بی مکث. بی درنگ. بی وقفه: تب کرد و یک کله افتاد. (یادداشت مؤلف). و رجوع به یکسره شود

لغت نامه دهخدا

یک لته

(یَ / یِ لَ تَ / تِ)

یک لخت. یک لت. یک لنگه. که یک مصراع دارد. مقابل دولختی. مقابل دولتی. مقابل دولنگه. و رجوع به یک لخت شود

لغت نامه دهخدا

سکاسته

(سُ تَ / تِ)

به معنی زکاسه و آن خارپشتی باشد که خارهای خود را مانند تیر اندازد و به عربی مدلج گویند. (برهان) (جهانگیری). خارپشت. (آنندراج). مصحف رکاسه. رجوع به سکاسه و سکاشه و سکاشته شود

لغت نامه دهخدا

سکاکیه

(سَکْ کا کی یَ)

اصحاب ابوجعفر محمد بن خلیل سکاک از متکلمین شیعۀ امامیه. اینان در اصل امامت پیرو عقیدۀ هشام بوده اند. (هشام بن الحکم). رجوع به سکاک و به خاندان نوبختی ص 72 و 257 شود

لغت نامه دهخدا